Anna Mazurkiewicz

Urodzona i mieszkająca w Chełmie. Z wykształcenia ekonomista, z zawodu księgowa. Miłośniczka kotów, książek i podróży. Od kilku lat autorka blogów o różnej tematyce, obecnie skłaniająca się ku felietonom. Kochająca zarówno prozę jak i poezję, od 2012 roku zauroczona haiku. Nagradzana w konkursach międzynarodowych (m.in. trzecia nagroda w 18th International Kusamakura Haiku Competition 2013, wyróżnienie w Vancouver Cherry Blossom Festival Haiku International 2015), publikująca w wielu krajach. Fotograf - amator, wielbicielka muzyki gospel (od 2010 roku członek Chadek Gospel Choir). Uzależniona od pasji, wciąż poszukująca nowych form, dróg i możliwości wyrazu.

W swoich haiku i senryu (forma zbliżona do haiku, odnosząca się do natury ludzkiej często z ironicznym humorem) Anna porusza tematy między innymi takie jak: przemijanie, poszukiwanie miejsca dla siebie, samotność. Przejmujące jest kiedy karmi ojca przetartym jabłkiem albo kiedy widzi starca wskazującego ścieżkę. Jednocześnie zachwyca rozplataniem przed lustrem blasku księżyca i budzi uśmiech na widok koloru ust pielęgniarki. W ostatnim z prezentowanych haiku słońce daje się porwać perkozowi – a my dajmy się porwać jej utworom.

Robert Kania

zachodzące słońce
rozsypane na stole
kolory wspomnień

zaćmienie -
starzec wskazuje ścieżkę
której nie ma

świt -
przydrożny głaz
już nie samotny

listopadowy wieczór
rozplatam przed lustrem
blask księżyca

na odwyku
usta pielęgniarki
w kolorze wina

liście
szukają swojego miejsca —
jesienny wiatr

bezsenna noc
uczę się kształtu
ciemności

jesień -
młody dozorca zamiata
wczorajszy deszcz

Chrystus na krzyżu
w przydrożnej kałuży
samo niebo

zbyt wczesna jesień...
karmię przetartym jabłkiem
mojego ojca

świt nad jeziorem
perkoz porywa
słońce

^{© 2010-2019 Stowarzyszenie Salon Literacki.
Kopiowanie treści zawartych w serwisie wyłącznie za zgodą Redakcji i podaniem źródła pod cytowanym fragmentem, w przypadku portali internetowych - linkiem do serwisu salonliteracki.pl.}