Dorota Ocińska (Dorota Karin)

Urodziła się i mieszka w Łodzi, gdzie zdobyła wykształcenie ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim. Wydała trzy zbiory wierszy: Uśpieni (Łódź 2013), Dziewczyna w berecie (Łódź 2014) oraz Pióropisz (Łódź 2017). Jest laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Haiku Wiśnie i Wierzby (2017), konkursów: Jesienny Ogród (2017, 2018) i Wakai Haiku (2018) a także turniejów jednego wiersza, organizowanych m.in. przez Dom Literatury w Łodzi. Autorka publikuje na wielu portalach poetyckich pod pseudonimem Dorota Karin. Jej utwory można znaleźć w antologiach: Schody antologia (2014), Łódź tkanina z wadami (2015), Metafora Współczesności (2017). W zakresie zainteresowań twórczych wchodzą różne formy poezji, w tym również haiku i haiga. Publikowała m.in. w magazynach: Asahi Haikuist Network, Chrysanthemum, Daily Haiga, Iris International Haiku Magazine, Kuzu, L&F, Papierowy Żuraw, Przekrój i Wild Plum. Poezja jest jedną z wielu pasji – interesuje się również fotografiką, lubi podróżować, czytać, tańczyć i pływać.

Trudno nie zgodzić się z opinią Autorki, gdy pisze że „przede wszystkim ukazuje piękno otaczającego świata dostrzegając je w szczegółach. Próbuje przelać na papier nastroje, myśli wplecione zręcznie w obrazy - migawki rejestrujące wyjątkowe chwile”.  Jej haiku są dobrze osadzone w realiach przyrody (listki osiki, otwieram okno). Jednocześnie nie stroni w nich od erotyzmu (bez słów, zielone pędy) i humoru (cóż to za babka!). Jej utwory pokazują różnobarwny świat emocji bez bezpośredniego ich opisywania. Wraz z Autorką zapraszam do jego odwiedzin.

Robert Kania

listki osiki
żółtym szalem otulony
jesienny chłód

pełnia księżyca
złapana w sieć rybaka
srebrna cisza

otwieram okno
niech i mnie obejmie
ten ciepły wiatr

zielone pędy
delikatne głaskanie
jej brzucha

bez słów
pierwsze maliny
z ust do ust

cicho cichutko
spadają gwiazdy prosto
w jej siwe włosy

cisza
na kocich wąsach
śnieg

dojrzałe kłosy
po nagich plecach spływa
kropla po kropli

kwitnąca wiśnia
jeszcze trochę różu
na policzki

lato –
skaczę za pstrągami
z kamienia na kamień

cóż to za babka!
do rany przyłóż
młode liście

^{© 2010-2019 Stowarzyszenie Salon Literacki.
Kopiowanie treści zawartych w serwisie wyłącznie za zgodą Redakcji i podaniem źródła pod cytowanym fragmentem, w przypadku portali internetowych - linkiem do serwisu salonliteracki.pl.}