Tym razem nie na parterze, a na strychu Dworku gość cichym głosem opowiadał o swoich nowych wierszach. Nowych i najnowszych, gdyż jak sam się przyznał - całkiem niedawno w krótkim czasie napisał ich ku swojemu zdumieniu ponad setkę. Zawsze dziwię się, kiedy słyszę twórcę przekonanego, że w danej dziedzinie powiedział lub zrobił już wszystko co miał do zrobienia. I za każdym razem się cieszę, kiedy okazuje się, że jednak nie. Pomijając naturalnie kilku grafomanów, którzy jednak nijak nie pasują do tematu tej relacji. Strych w każdym razie okazał się znakomitym miejscem z dobrą, kameralną akustyką i przyjaźnie urządzonym wnętrzem. Ma to być nie ostatnia taka impreza.
Co ciekawe, z masy powstałych dawno i niedawno wierszy pan Zalesiński przeczytał zaledwie kilkanaście. Mówił za to interesująco o swoich inspiracjach. Na tyle interesująco, że publiczność włączyła się do rozmowy, która popłynęła w stronę problemu Boga w cywilizacji, ekspansji islamu, postawy wobec śmierci, roli poezji w utrzymaniu czy rozwoju kultur. To coraz rzadsza umiejętność poetów - rozmawiać, przemyśleć własne postawy, umieć skomunikować się z czytelnikiem, a nawet mieć odwagę naświetlić swoje wiersze w sposób, który nie narzuca interpretacji, ale otwiera je dla czytelnika. Sprowokować do myślenia i rozmowy, którą notabene znakomicie moderował Krzysztof Kuczkowski.
Kiedy wyczerpała się herbata w filiżankach i wątki w rozmowie, publiczność przeniosła się do Młodego Byrona na parter, a dyskusja - w kuluary. Z tego co wiem, któryś z poetów wycisnął ostatnie krople z butelki Martella, widocznie nie tylko ja miałem poczucie, że było co świętować. Wstępnie zapowiedziane są kolejne spotkania i mam nadzieję, że osobowości będą równie interesujące.
Sławomir Płatek
Aktualny numer - Strona główna |
Powrót do poprzedniej strony |
© 2010-2019 Stowarzyszenie Salon Literacki.
Kopiowanie treści zawartych w serwisie wyłącznie za zgodą Redakcji i podaniem źródła pod cytowanym fragmentem, w przypadku portali internetowych - linkiem do serwisu salonliteracki.pl.
