W najnowszym numerze...
Świat muzyki poważnej
Jowita Opyd opowiada o muzyce poważnej
Na tle kwitnącej w Europie sztuki baroku, także Polska muzyka nie pozostawała w tyle. W siedemnastym wieku na terenach naszego kraju najważniejszym mecenasem sztuki był Kościół. Jednakże kler wyznaczał również niejako kierunki rozwoju dziedzin artystycznych, bowiem wysocy rangą duchowni, studiujący głównie we Włoszech, po powrocie do kraju, wraz z wiedzą zdobytą na rzymskich uniwersytetach, przywozili się sobą także zamiłowanie do wspaniałej sztuki twórców tamtego regionu. Tak więc w Polsce coraz częściej gościli włoscy architekci, malarze i właśnie muzycy.
Barok to niezwykły czas. Kojarzony przede wszystkim z przepychem i bogactwem. Pięknie, misternie zdobione świątynie z całym wachlarzem elementów złoconych oraz wspaniałe malarstwo Rubensa Rembrandta, opiewające odpowiednio ciało i duszę.
Johann Sebastian Bach, niemiecki kompozytor i organista epoki baroku, urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach. Pochodził z szeroko rozgałęzionej rodziny muzyków zamieszkujących Turyngię i Saksonię. Naukę muzyki rozpoczął w domu rodzinnym – gry na skrzypcach uczył go ojciec, zaś z tajnikami organów zapoznawał go kuzyn. W wieku dziewięciu lat stracił matkę, a kilka miesięcy później, ojca i od tego momentu pozostawał pod opieką najbliższej rodziny. Mały Bach bardzo szybko zafascynował się techniczną stroną dzieł muzycznych. Pilnie studiował kompozycje twórców wcześniejszych epok i analizując je i kopiując, samodzielnie zgłębiał tajniki techniki kompozytorskiej. Warto wspomnieć, iż jeszcze w Eisenach Bach uczęszczał do tej samej szkoły, w której sto lat wcześniej uczył się Marcin Luter. Jego przekład Nowego Testamentu na język niemiecki, w późniejszych latach kompozytor wielokrotnie opracowywał muzycznie.
2 marca 1824 roku w Litomyšlu na świat przyszedł Bedřich Smetana – czeski kompozytor, pianista, dyrygent. Karierę muzyczną rozpoczął jako pianista, koncertując m.in. w Pradze, Göteborgu, Lipsku i Weimarze. Jeszcze przed ukończeniem czterdziestego roku życia powrócił jednakże do ojczyzny, gdzie rozpoczął prace jako kompozytor, a niedługo później – również jako dyrygent praskiego Teatru Narodowego. Jego kariera zakończyła się nagle, w szczytowym momencie, z powodu utraty słuchu przez Smetanę. Było to na tyle traumatyczne przeżycie dla koncertującego muzyka, iż popadł on w obłęd i zmarł po kilku latach choroby, 12 maja 1884 roku, w Pradze. Jego najczęściej wystawianym dziś dziełem jest opera Sprzedana narzeczona, uznawana za czeską operę narodową. Za jedno z najważniejszych zaś dzieł koncertowych uważa się cykl symfoniczny Moja ojczyzna, składający się z sześciu poematów symfonicznych, w tym znanej szeroko Wełtawy.
Luty w historii muzyki nie zrodził wielu twórców, ale Ci, którzy przyszli na świat w tym mroźnym, zimowym miesiącu, niewątpliwie wywarli ogromny wpływ na późniejsze kształtowanie się europejskiej muzyki poważnej…
Strona 7 z 10
- Jesteś tutaj:
-
Start
- Opyd - Świat muzyki poważnej
