Izabela Wageman w 4 Pokojach

Zapraszamy na kolejny slalomowy wieczór – 24 sierpnia o godz. 19:00 w Klubokawiarni 4 Pokoje wystąpi poetka z Kędzierzyna-Koźla Izabela Wageman. Związana z Salonem Literackim od początku jego istnienia. W 2011 roku ukazał się jej debiutancki tomik „W oszukiwaniu snu”. Paweł Łęczuk napisał o tej książce tak: „Dużo czasu przeszłego, przyrody i wspomnień. Chyba jednak trzeba mieć sporą odwagę wydając dziś tak nietypową książkę, która może być wypełnieniem pewnej niszy we współczesnej poezji naszpikowanej angielszczyzną, wulgaryzmami i tak zwanym mainstreamem.”

Na zakończenie wieczoru, oczywiście, Turniej Jednego Wiersza.

zegarek

dawniej pytanie która godzina? napawało lękiem.
możliwość spóźnienia wywoływała dreszcz
i głośniejsze tykanie pod bluzką. dlatego nie nosiłam zegarka.
poza tym tylko on został po prababci Stanisławie.

ktoś we mnie pamięta. drogę po suchych grudach, ciężar dwóch walizek,
biało – czerwony szlaban i szuranie trepów pradziadka
gdy podciągał opadające spodnie wiązane na troki.
widzi sińce na plecach obitych tłumokiem skrywającym
obietnicę gotowanych ziemniaków – hebel i małą poręczną piłkę.

te ziemniaki kosztowały rodowy majątek i przedwczesną śmierć
Weroniki. okraszane przewlekłym kaszlem nie smakowały
bez soli i grama słoniny.

znikające zawiniątka przywiezione z tamtej ziemi rozpraszały
światło. ciemniało z każdym dniem i nocą
strach zaglądał do okien i otwartych szeroko oczu.
któregoś dnia pradziadek Józef posadził dąb, pod nim wykopał studnię.
razem z babką utopili w niej przydrożny kurz i spiekotę.

ich już nie ma, a ja pamiętam nowe rzeczy –
– złote loki i czarne oczy, sad i śmiech jabłek.
jednak walizka wciąż leży przy drzwiach, a złoty zegarek
zepsułam ze strachu, że usłyszę jak przestaje tykać.

dobranoc

byłam lipą. piastowałam bogactwa jaj.
majowa korona zasłaniała widok na pragnienia
korzących się kobiet. rozdarły cylinder pnia.
zmarniałam żywicą.

teraz jestem diewo rytszte.

trzon młota. od czasu do czasu rozbijam
słońce na skorupy. korzenie zapleśniały bielą
z opadłych kwiatów. łaba nakt.